EMİR kipiyle kurulan iki kelimelik bir cümleydi. Karşılaşır karşılaşmaz duyduğum için irkildim ve cevap veremedim. Şaşkınlık üzerime yapışmış gibiydi. Soru şeklinde revize ederek yineledi: Kendini halen doğurmadın mı yoksa?
İlki emir ikincisi sorgu cümlesiydi.
İkisine de verilecek cevabın sesli ve hemen olması gerekmiyordu aslında. Bir tefekküre ulaşmamı istiyordu belli ki… Üzerinde düşünmem lazımdı. Kazası olmayan bir hayatı yaşamam, yaşadığım anın sorumluluğunu idrak etmem ve her an kendimi kendimden açığa çıkarmam, zuhura getirmem gerektiğine işaret ediliyordu.
Beni benden başka kim doğurabilir, seni senden başka kim doğurabilir ki?
Tüm bunlar dışarıya yönelmiş olan duyularımızı artık daha fazla heba etmeyerek içimize yöneltmemiz gerektiğinin en sarsıcı ifadeleriydi.
Şimdi değilse ne zaman sorusu da zihnime bir çengel gibi asıldı kaldı.
İman ertelenmez, aşk ertelenmez, muhabbet ertelenmez, hayat ertelenmez. Bu ise ancak kendimizi doğurmakla mümkün.
İşte günün soruları bunlar…
Daha fazla ertelemek daha çok kayıp demek…
27.05.2019